Dükkan

Bugün de siftah yapmadan kapatıyoruz dükkanı.

Gelenler gidenler var fakat kalabalık yapmaktan başka bir fonksiyonları yok. Eş dost var bir de... Başka işleri var çarşıda, arada uğruyorlar... Zarara sebebiyet vermeseler içim yanmayacak. Geliyorlar, müşteriden çok gazoz içiyorlar. Ulan ben ona kaç para sayıyorum biliyor musun her ay? Ucuzunu alayım diye şehrin dışındaki toptancıdan gidip alıyorum. Bazı puştlar da inadına ondan değil de kantindeki sarı gazozdan istiyor. Abicim, turuncu beyaz tartışmasına tutuşmasaydık sabah sabah... Neyse, senin gülen yüzün sağolsun... Birkaçı da demli çay içmek istiyor. Sallama içsen ağzın eğrilir sanki... Paraya para dememeye başlar başlamaz semaver alacam, söz! Ama o zamana kadar sallama...

Yeni aldığım çırak da dayanamadı. Ulan çırak yetiştirmek de, onu tutabilmek de zor vallaha... Yazlık çıraklardan vazgeçtim zaten, eş dost çocuk evde kalmasın diye bana gönderiyor. Ne yapayım gözü dışarda çocuğu... Gözü açık olacak biraz. Çocuğa müsteri gelince aynadan bak bakayım ne yapıyor ne ediyor diyorum, müşteriden çok televizyona dalıyor, bönlükte bir numara...

Lan Sabri! Kalk getir dolaptan sefertasını... Bu sefer soğuk yiyelim dolmayı... Yengen güzel yapmış, he mi?

Ama iyi şeyler de olmuyor değil... Şu ikinci kattaki doktorun sekreteri de arasıra ziyaret etmese, günü öyle kapatacağız... Karı da nasıl süzüyor... Evli barklı olduğumu da biliyor aşüfte, ama böylelerine hak getire... 40 yaşındayız ama o işlerden henüz jübilemizi vermedik... Hanım Temmuz gibi baldızların yazlığına gitsin, bakacağız bir çaresine artık...

OMG türkçesi OHAmış... İlginç doğrusu...