Zönk
Arasıra hala midem yanıyor. Bu mide ağrısı da nereden musallat oldu başıma. Dengesiz ve sağlıksız beslenmemin bir gun başıma bela olacağının farkındayım, ama bu kadar erken olmaz ki. Daha içilesi bir suru kola, yenilecek patates kizartmasi, ve bilimum fast food urunleri var onumde. Boyle giderse zaten bir mide civarindan, bir de kolesterolden giderim baska diyarlara... Buranin tadina varmadan da ne gerek var gitmenin. Onun icin dengesiz beslenmeye, dusuncesizce damagimin tadina varmaya devam. Bir kac gun daha gece uyuyamayayim bu agridan, sonra alisir bunye degil mi?
Bunye demisken, bunyenin haftalik calisma temposuna uygun bir biyolojik saati oldugunu anliyorum. Tamam jetlag olayini birebir yasadigim zamanlar oldu, fakat beynimin gune gore nasil oluyor da uyumam icin ikaz verdigini anlamiyorum. Bakiniz, bugun carsamba aksami, ve esnemeye basladim bile saat 9 olmasina ragmen, ama sali gunu daha yogun bir gun, ve bana misin demiyorum gece 1'e kadar. Tabii bunda haftanin biriken yorgunlugu da olabilir. Aman, ne bilim... Nereden geldim ki ben bu konuya. Hadi odev yaparken yazmak icin yazarsin da be adam, bloga da yazmak icin yazilmaz ki. Sonucta yazma gitsin...
Bir arkadasim, degisik ve farkli hayatlari olanlarin blog yazabilecegini soylemisti. Bir sure buna inanip, yazmaya ara vermistim dumduz bir hayatim oldugunu varsayip. Bu durumda dumduz hayati acmak gerekir. Nedir yani dumduz hayat? Her hayat kendi icerisinde farkli degil midir? Dumduzden kasit sanirim normale yakin olmak burada. Significant difference nasil yaratilir bilemedim ben bu dunyada? Kendi icimde farkli olduguma, anormal olduguma inandigim zamanlar olup mutlu oluyorum. Sonra bulduklarimin belli bir cografya uzerinde pek bir etkisini olmadiginin farkina varip mutsuzsuzlugum takip etmisti mutlulugumu. Baska zamanlarda kendimdeki baska anormalliklere mutsuz oldugumda oldu tabii.
Darwin evrimi nasil tanimlamistir bilmem ama, evrim oncelikle canlinin kendisini tanimasi ve tanimlamasi ile basliyor. Tanimlama kabullenisle devam edip, kendine saygi ile sonsuzluga yol aliyor sanirim. "O ne dedi, su bunu mu kastetti?", "keske ben soyle olsaydim, ya da boyle" demeyi birakip yuzume bir gulumseme kondurdugum zaman tamamlayacagim galiba kendi icimdeki evrimi...
Duz yazi cok sikici degil mi? Resimle susleme lazim yazilara, da manasiz resimleri yazinin orasina burasina serpistirmek de bulamac corbasina es deger bee... Ultimate beauty yok zaten. Zorlama behcet, zorlama...
Al sana bir anormallik: Bir onceki paragraftaki bunalmaya es deger bir kelime var ya, benim aklim, bu kelimeyi her kullandigimda "klavye dilini degistirsem mi degistirmesem mi?" ikilemine kapiliyor. Ve karari gonderdigim kisinin karakteri, saygidegerligi, buna takilip takilmama durumu belirliyor. Dis ses! Bu bir anormallik mi?
Behcet kim lan? Hem o parcala behcet degil miydi?
Bir de soyle bir anormalligim daha var. Yaziyi bitirirken carpici bir sekilde bitirmek istiyorum hep. Tabii yazi kabiliyetimin verebildigi bir carpiciliktan bahsediyorum. Yazi ille carpici bir sekilde mi bitmeli? Yani Zonk diye bitemez mi?
Bir kirinti yazayim bari unutmadan. Sonucta amaca hizmet etsin bu blog birazda degil mi...
Nasil baslanir ki bilemedim simdi... 7-12 yaslari arasi bir seyim. 7ye daha yakinim sanki. Okula gittigimi hatirliyorum. Dogduktan sonra getirildigim apartmandayiz, yani daha tasinmamisiz. Dogdugum apartmanda demek isterdim, ama dedim ya cok normalim. Hastanede dogmusum... Neyse... Annemin cevre civari cok tanimamasindan midir, yoksa benim o yaslardaki asosyalligimden midir bilinmez ama tek gorustugum arkadasim karsi dairede oturan kuzenimdi. Sik sik (bak yine yaptim) sokaga oynamak icin cikardik. Ne oynardik bilemedim. Kuzenim tuvaleti geldiginde eve gitmeye bile erinecek bir cocuktu. Bir seferinde, yolun ustundeki kamyonun altina gecip yapmis yapacagini. Olay esnasinda benim haberim yok. Olay orgusu nasil gelisti hatirlamiyorum, ama kuzenim ortadan kayboldugu bir sirada kamyonun gitmesinden mutevelli, kuzenimin tezegi ve ben ayni karede, kamyonun onune parkettigi bakkalin sahibi tarafindan gorunduk. Adam, o kadar dil dokmeme ragmen, tezegin sahibinin ben oldugumu ileri surerek bana temizletmisti ortaligi :( Bu kirinti unutulsa da olurdu aslinda, ama long term memory'e yapisacak kadar duygu baglamisim bu hatiraya... Bir daha ki sefer daha titiz davranacagim kirinti secerken... Derkeeen...
Zonk (Bitti lan! Dagalin)
Bunye demisken, bunyenin haftalik calisma temposuna uygun bir biyolojik saati oldugunu anliyorum. Tamam jetlag olayini birebir yasadigim zamanlar oldu, fakat beynimin gune gore nasil oluyor da uyumam icin ikaz verdigini anlamiyorum. Bakiniz, bugun carsamba aksami, ve esnemeye basladim bile saat 9 olmasina ragmen, ama sali gunu daha yogun bir gun, ve bana misin demiyorum gece 1'e kadar. Tabii bunda haftanin biriken yorgunlugu da olabilir. Aman, ne bilim... Nereden geldim ki ben bu konuya. Hadi odev yaparken yazmak icin yazarsin da be adam, bloga da yazmak icin yazilmaz ki. Sonucta yazma gitsin...
Bir arkadasim, degisik ve farkli hayatlari olanlarin blog yazabilecegini soylemisti. Bir sure buna inanip, yazmaya ara vermistim dumduz bir hayatim oldugunu varsayip. Bu durumda dumduz hayati acmak gerekir. Nedir yani dumduz hayat? Her hayat kendi icerisinde farkli degil midir? Dumduzden kasit sanirim normale yakin olmak burada. Significant difference nasil yaratilir bilemedim ben bu dunyada? Kendi icimde farkli olduguma, anormal olduguma inandigim zamanlar olup mutlu oluyorum. Sonra bulduklarimin belli bir cografya uzerinde pek bir etkisini olmadiginin farkina varip mutsuzsuzlugum takip etmisti mutlulugumu. Baska zamanlarda kendimdeki baska anormalliklere mutsuz oldugumda oldu tabii.
Darwin evrimi nasil tanimlamistir bilmem ama, evrim oncelikle canlinin kendisini tanimasi ve tanimlamasi ile basliyor. Tanimlama kabullenisle devam edip, kendine saygi ile sonsuzluga yol aliyor sanirim. "O ne dedi, su bunu mu kastetti?", "keske ben soyle olsaydim, ya da boyle" demeyi birakip yuzume bir gulumseme kondurdugum zaman tamamlayacagim galiba kendi icimdeki evrimi...
Duz yazi cok sikici degil mi? Resimle susleme lazim yazilara, da manasiz resimleri yazinin orasina burasina serpistirmek de bulamac corbasina es deger bee... Ultimate beauty yok zaten. Zorlama behcet, zorlama...
Al sana bir anormallik: Bir onceki paragraftaki bunalmaya es deger bir kelime var ya, benim aklim, bu kelimeyi her kullandigimda "klavye dilini degistirsem mi degistirmesem mi?" ikilemine kapiliyor. Ve karari gonderdigim kisinin karakteri, saygidegerligi, buna takilip takilmama durumu belirliyor. Dis ses! Bu bir anormallik mi?
Behcet kim lan? Hem o parcala behcet degil miydi?
Bir de soyle bir anormalligim daha var. Yaziyi bitirirken carpici bir sekilde bitirmek istiyorum hep. Tabii yazi kabiliyetimin verebildigi bir carpiciliktan bahsediyorum. Yazi ille carpici bir sekilde mi bitmeli? Yani Zonk diye bitemez mi?
Bir kirinti yazayim bari unutmadan. Sonucta amaca hizmet etsin bu blog birazda degil mi...
Nasil baslanir ki bilemedim simdi... 7-12 yaslari arasi bir seyim. 7ye daha yakinim sanki. Okula gittigimi hatirliyorum. Dogduktan sonra getirildigim apartmandayiz, yani daha tasinmamisiz. Dogdugum apartmanda demek isterdim, ama dedim ya cok normalim. Hastanede dogmusum... Neyse... Annemin cevre civari cok tanimamasindan midir, yoksa benim o yaslardaki asosyalligimden midir bilinmez ama tek gorustugum arkadasim karsi dairede oturan kuzenimdi. Sik sik (bak yine yaptim) sokaga oynamak icin cikardik. Ne oynardik bilemedim. Kuzenim tuvaleti geldiginde eve gitmeye bile erinecek bir cocuktu. Bir seferinde, yolun ustundeki kamyonun altina gecip yapmis yapacagini. Olay esnasinda benim haberim yok. Olay orgusu nasil gelisti hatirlamiyorum, ama kuzenim ortadan kayboldugu bir sirada kamyonun gitmesinden mutevelli, kuzenimin tezegi ve ben ayni karede, kamyonun onune parkettigi bakkalin sahibi tarafindan gorunduk. Adam, o kadar dil dokmeme ragmen, tezegin sahibinin ben oldugumu ileri surerek bana temizletmisti ortaligi :( Bu kirinti unutulsa da olurdu aslinda, ama long term memory'e yapisacak kadar duygu baglamisim bu hatiraya... Bir daha ki sefer daha titiz davranacagim kirinti secerken... Derkeeen...
Zonk (Bitti lan! Dagalin)
Yorumlar
Yorum Gönder